Feedback? Wegwezen!
Vorige week reed ik in de ochtend naar mijn opdrachtgever in Amsterdam en luisterde naar mijn favoriete radiostation; de ochtendshow van Q Music met Mattie, Fien en Igmar.
Nieuwslezer Fien vertelde dat Harvard jarenlang onderzoek had gedaan in een team waar medewerkers het eigen functioneren en dat van collega’s beoordeelden. En wat bleek? De medewerkers kunnen eigenlijk niet zo goed konden omgaan met kritiek. Hoe meer negatieve feedback de medewerkers ontvingen, hoe meer moeite ze besteedden aan het opbouwen van nieuwe netwerken, aldus één van de onderzoekers Paul Green. Men ging dus op zoek naar een nieuwe baan. Ook in een nagebootste situatie zag men dit gedrag: ontwijken van negatieve feedback en ‘shoppen naar bevestiging’. Logisch, we hebben een diepe behoefte ons te omringen met mensen die ons bevestigen. Niet is fijner. Toch kan het je omringen met mensen die je bevestigen riskant zijn, volgens Green. Je maakt jezelf blind voor aspecten die je kunt verbeteren. Wie echt wilt slagen in het werk én in het leven moet de harde waarheid accepteren en er echt iets mee proberen te doen.
Terug naar de radioshow. De drie collega’s gaven aan niet echt te wachten op kritiek. Eén gaf aan dat hij er zelfs heel chagrijnig van zou worden. Toch namen ze het risico en gaven elkaar ongezouten kritiek. Binnen 1 minuut mochten ze elkaar zakelijke kritiek geven. Fien gaf kritiek aan Mattie. Mattie aan Igmar: “Jij zit altijd zo te wiebelen, je kunt geen seconde stil zitten. Ik stoor me daar vreselijk aan”. Igmar aan Fien: “Jij praat altijd zoveel over al die leuke dingen die je hebt gedaan met Dennis en Esther etc. Het gaat altijd over mensen die ik niet ken.” Na deze opmerking leek de sfeer toch echt even ijzig te worden…omdat er nog tijd over was gooide Fien haar criticaster nog toe: “Ik vind jouw emotionele schommelingen echt heel vervelend.” Na gauw een muziekje bleek niemand gelukkig uit de studio gelopen. Maar wat ging er nou mis?
In de auto zat ik te bedenken wat ook weer de aanbevelingen zijn, de zogenaamde feedbackregels: o.a. feedback op het gedrag en niet de persoon, concrete waarnemingen en geen aannames, beschrijvend en niet oordelend en actueel en niet gedateerd. In het geval van de drie radio collega’s was de kritiek te persoonlijk, maar vooral achteraf gegeven. Terwijl Fien haar verhalen vertelde werd er vriendelijk geknikt en gelachen om achteraf te horen dat haar verhalen irritatie oproepen. En dat is raar. En pijnlijk.
In de huidige hit onder de managementboeken “Aanspreken? Gewoon doen!” geeft auteur Gytha Heins aan dat we veel praten over aanspreken, maar het vrijwel nooit doen. Na drie jaar onderzoek blijkt dat het niet zit in wat we doen, maar in hoe we erover denken. Het gaat ook over kleur bekennen, grenzen stellen én tolerantie, aanspreken én aangesproken worden.
We vinden het dus ook moeilijk om door collega’s te worden aangesproken. Diep van binnen doen we de zaken graag goed.
Onderzoeker Green geeft aan dat het wel degelijk mogelijk is om negatieve feedback acceptabel te maken. Door bijvoorbeeld de feedback samen te brengen met je waardering voor de persoon. Hij trekt de vergelijking met persoonlijke relaties. Als grappig voorbeeld zegt hij dat hij best vaak kritiek krijgt van zijn echtgenote. Toch gaat hij niet elders bevestiging zoeken, noch stopt hij de relatie. Dat komt doordat zijn echtgenote de feedback geeft binnen de bredere context van een positieve en bevestigende relatie.
Mmmm, daar zit een kern in. Als organisaties ook een meer positieve omgeving weten te creëren en durven te bevestigen dat de relatie positief is, zal feedback er niet toe leiden dat iemand zich bedreigt voelt. Pas dan is feedback een natuurlijk onderdeel van deze relatie én nuttig om tot verbetering te komen. Als persoon en als organisatie. Dan zijn we misschien ook in staat om anders te gaan denken over elkaar aanspreken en aangesproken worden.
https://www.ad.nl/ad-werkt/kritiek-van-een-collega-daar-doen-we-liever-niks-mee~a177acaa4/
0 reacties